Science café: Archeologie in verandering
Er is iets raars aan de hand met de archeologie. De media besteden er veel aandacht aan, maar de berichten gaan over vondsten en niet over datgene wat de archeologie maakt tot wetenschap: het proces van het formuleren van hypotheses en het toetsen daarvan.
Hetzelfde geldt voor de bestudering van de oude talen en geschiedenis: je leest zelden over de vernieuwing van de methoden, die er wel degelijk is. De Oudheid wordt óf gereduceerd tot rariteitenkabinet vol gladiatoren en perverse keizers, óf gepresenteerd aan de hand van andermans actualiteit: ook in de Oudheid hadden ze pandemieën, fake nieuws, populisten en klimaatverandering. Dat oudheidkundigen ook zélf iets hebben te vertellen, komt zelden over het voetlicht.
Jona Lendering – historicus van de antieke tijd, publicist, docent en blogger – ergert zich hier al jaren aan. De huidige vorm van publiciteit is schadelijk. Immers, als je als wetenschapper niet uitlegt waarom je een wetenschap bent, begrijpt niemand dat en moet je er niet van opkijken als bewindspersonen zich afvragen wat ze hebben aan "opgegraven potten en pannen". De lacune in de voorlichting is des te opvallender als je weet dat een kwart van de publieksvragen gaat over uitleg van de methoden.
Lendering schreef een boek waarin hij uitlegde hoe oudheidkundigen de afgelopen kwart eeuw vooruitgang boekten: Oudheidkunde is een wetenschap (en dat mag je ook best eens uitleggen). In zijn lezing zal hij ingaan op klimaatonderzoek, op een data-explosie (onder andere door DNA-onderzoek), op kunstmatige intelligentie en op de manier waarop bioarcheologisch onderzoek de bestudering van antieke literatuur kan verrijken.
Livemuziek wordt verzorgd door Dubio en Almar Otten is moderator.
